วันเสาร์ที่ 3/12/54 ก็เป็นวันรับน้องกรุ๊ป Q&R อยากจะบอกว่ากิจกรรมครั้งนี้สุดยอดมาก ถึงน้องๆจะมากันไม่มาก แต่สำหรับคนที่มา ผมว่าน้องคนนั้นคงได้อารัยกลับไปเยอะมาก
ตั้งแต่การเตรียมงานก็แอบหวั่นใจเล็กๆน้อย ว่าเราจะทำกันได้รึป่าว ทำไมเพื่อนๆมาช่วยงานกันน้อยเหลือเกิน จนกลัวว่ากิจกรรมที่ออกมามันจะไม่ดีเต็มร้อย แต่พอมาเจอวันจริง เราก็ผ่านไปได้ด้วยดี ถึงแม้จะพบเจออุปสรรค์กันมากมายเพียงใด ไม่ว่าจะเป็นสภาพอากาศ หรือตัวบุคคลก็แล้วแต่
อยากจะบอกว่าการทำงานครั้งนี้มันสอนอารัยหลายๆอย่างแก่ผมมาก ทั้งหารบริหารเวลา การรู้จักแก้ปัญหาเฉพาะหน้า สิ่งที่สำคัญที่สุดเลยคือ การที่เรากระจายงานและเชื่อใจเพื่อนร่วมงานครับ กิจกรรมหลายๆอย่างที่เกิดขึ้น ผมคิดว่าทำได้ และอยากทำเองมากกว่า เพราะกลัวว่าคนอื่นทำไม่ดีเท่าเรา แต่ผลที่ตามมาคือ งานทุกอย่างมันแทบจะอยู่ที่เราหมด พอเราปลีกตัวไปไหน หรือขาดไป เพราะงานก็จะดำเนินกานไปได้น้อยมาก
วันนี้ก็เป็นวันที่ 5 ธันวาพอดีน่ะครับ ก็อ่านในเน็ตไปเจอก็อยากจะมอบให้กับคุณพ่อและคุณแม่ครับ
"เห็นพ่อท้อ เห็นพ่อเหนื่อย สุดกำลัง
แต่ใบหน้า ของพ่อยัง คงยิ้มได้
สองขายืน ฝืนทนสู้ อยู่เพื่อใคร
รู้อยู่เต็ม เปี่ยมหัวใจ ทำเพื่อเรา"
สองขายืน ฝืนทนสู้ อยู่เพื่อใคร
รู้อยู่เต็ม เปี่ยมหัวใจ ทำเพื่อเรา"
♥ พ่อกับแม่ครับ ขอบคุณ ที่ทำให้ผมเกิดมาและโตมาจนถึงวันนี้
วันนี้ก็เป็นอีกวันครับ ที่ผมรู้สึกว่าเขียนไม่ดีเลยย ผมรู้สึกเบื่อกับชีวิต รู้สึกชีวิตมันขาดแรงบัลดานใจไปในหลายเรื่อง ผมรู้สึกท้อ รู้สึกเหนื่อย รู้สึว่าทุกคนหวังกับเราไว้มาก รู้สึกกลัวที่จะทำไม่ได้ตามที่หวัง รู้สึกว่าชีวิตเดินไปในเส้นทางที่หาทางออกไม่ได้ ถึงเวลานี้ควรจะเปลี่ยนไปเดินทางเส้นใหม่หรือยัง หรือจะเลือกเดินไปในเส้นทางเส้นเก่าเพื่อที่จะหาทางออก ทั้งที่ไม่รู้ว่าต้องเจอกับอารัยบ้าง และจะหมดพลังเมื่อไหร่