ขอบคุณมาก เพื่อนเต้ :)

         ในที่สุดหลังจากนั่งเซ็งๆ ผ่านเวลาไปวันๆ ก็มีเพื่อนรักทักมาก แล้วมาคุยด้วยในสิ่งที่ผมคิดไม่ถึงและพลาดมาอย่างมาก ซึ่งมันเป็นสิ่งที่สำคัญมาก  ผมคิดกับตัวเองว่าผมมองมันพลาดไปได้ยังไงน่ะ ทั้งๆที่เราเจอมาก่อนหน้านี้ครั้งนึงแล้ว
       ตอนนี้ผมกำลังทำโครงการนึง โครงการใหญ่มากครับะ เงินเป็นแสนๆ แต่เชื่อไหมครับ มีคนทำงานแค่สองคน คนนึงคือผม และอีกคนนึงคือเพื่อนผมที่ผมบังคับมันให้เป็นประธาน (ทั้งที่มันไม่อยากเป็น และมันอยากให้ผมเป็นมาก) เหตุเกิดขึ้นเพราะเพื่อนผมนัดประชุมงาน แต่คนมีน้อยมาก จนไม่สามารถจัดการแจกแจงงานให้ใครได้เลย ทำให้ผมและเพื่อมผม ต้องดำเนินการเองหมด ตั้งแต่ติดต่อสถานที่ อุปกรณ์ จนคอยแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นมาไม่หยุดไม่หย่อย ในที่สุดเพื่อนผมท้อใจและเลิกที่จะทำล่ะ จนผมจะเริ่มคิดเหมือนมันเข้าไปทุกที
      แต่วันนี้เพื่อนที่ให้แง่ดีประจำภาคมาโปรด เบิกเนตรผมให้สว่าง 5555 มาถึงคุยๆกัน ยิงคำถามแรกมา "กำลังมีปัญหาเรื่องกำลังคนสินะ" โอ้แม่จ้าวว เมิงรู้ได้งัย จากนั้นคุยปรับความเข้าใจกันยาว สรุปตามนี้เบย ขี้เกียจสาธยายล่ะ - -
      1.แต่ละคนมีหน้าที่ "ไม่ชัดเจน"
      2.จ้างด้วยเงิน เมิงอาจได้แค่งาน แต่ถ้าอยากให้อยู่ด้วยกันนานๆ มันต้องจ้างด้วยใจ
      3.งานไหนที่ตัวเองควรทำหรืองานไหน ไม่ควรทำด้วยตัวเอง ?
      4.บางงานต้องยอมให้เส็ดช้าหน่อย เพื่อให้ทุกคนได้ทำงาน พอทุกคนร่วมกันทำ ทุกคนจะรู้ว่างานถึงไหนแล้วทุกคนจะตามทัน
      5.ต้องให้คนที่เป็นลูกมืองคิดว่างานที่เค้าทำสำคัญ ถ้าขาดเค้า งานไม่เดินน บางทีต้องปล่อยตายบ้าง ถ้ามีคนทำแทนอยู่แล้ว แล้วแบบนี้ คนที่รับผิดชอบหน้าที่นั้นจะคิดว่าตัวเองทำงานที่สำคัญอยู่ได้งัย?
     6.ถ้าไม่มาตามที่มอบหมายก้อต้องตามเลย อย่าไปกลัวเรื่องโกด งานก้องาน
     7.ตอนกำหนด ก้อมองคนให้เหมาะกับงานละกัน
     8.ทำงานอย่าใช้อารมณ์โดยเฉพาะคนเป็นเฮด
     สุดท้ายที่เป็นคำพูดที่จี้ใจผมมากที่สุดเลยคือ "เรื่องการทำงานเป็นทีม ต้องกระจาย ไม่ใช่กระจุก ต้องไปพร้อมๆ กัน แล้วทุกคนจะช่วยเมิง ช้าหน่อย แต่ก้อมั่นคง ดีกว่าเร็วแต่โดดเดี่ยวนะ" บอกได้คำเดียว มันเจ็บจุงเบยยย

         ถามว่าเพลงเข้าไหมกับเรื่องนี้ ตอบได้ทันทีว่า ไม่เข้าเลยย 555 แต่ก็อยากโพสนิ ใครจะทำไม อิอิ  สิ่งที่เพื่อนผมพูดมาวันนี้ ผมกลับมามองตัวเองว่ามันใช่หรือป่าว แต่พูดได้อย่างเดียวคือ มันใช่ว่ะ บางข้อเราไม่ได้ทำมันจริงๆ และก็เป็นงานที่สองแล้วที่ผมรู้สึกแบบนี้
         และผมก็อีกครั้งที่ถามตัวเอง ตกลงว่าที่ผมทำไปทั้งหมดเอง ผมอยากให้มันออกมาดีหรือหรือแค่ทำเพราะไม่มีใครทำ ...  ...  ... ในที่สุดผมก็ได้คำตอบที่ผมคิดว่าใช่ล่ะ  หลังจากนี้ผมคงต้องเอาแนวทางที่เพื่อนพูดเอามาทำ  ยังงัยก็ขอบคุณมากสำหรับสิ่งดีๆที่แชร์กัน :)

ปล.ผมเห็นเพื่อนเอกตั้งเตตัสคมๆ เลยอยากให้อ่านกัน "ผมเคยถามคนๆนึงว่า "ถ้าผมทำแบบนี้แล้วเค้ารู้สึกยังไง" เค้าเลยตอบคำถามด้วยคำถามว่า "แล้วถ้าเค้าทำบ้างละ ผมรู้สึกยังไง" บางคนมักใช้ความคิดมากกว่าความรู้สึก ผมว่าทั้งสองอย่างมันควรอยู่ในระดับที่พอดีกัน คนเรามักมองข้ามผ่านความรู้สึกที่มีให้กัน เพราะบางครั้งผมมองว่า ความคิด ไม่สามารถที่จะแก้ปัญหาได้ทุกอย่าง แต่ต้องลองใช้ความรู้สึกดูบ้าง หยุดนิ่งสักพักให้ได้คิด ให้ได้ยินหัวใจที่ยังคงเต้นอยู่ตลอดเวลา มองไปรอบข้างๆ กับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น และมองย้อนผ่านคืนวันเวลา กับความรู้สึกที่ผ่านมา และคงไม่ผิดถ้าวันนี้ผมจะทำสิ่งเหล่านั้นบ้าง...เรื่องเล็กน้อย แต่มันอาจสำคัญกับใครบางคน"