เปิดหมวก #CoEทำดีเพื่อสังคม

              เคยไหมครับ? เวลาเดินไปตลาดหรือที่ไหนที่เราไปทำกิจกรรมคนเยอะๆ งานสำคัญๆ มักจะมี ไอพวกแหกปากร้องเพลงดังๆ มายืนถือกล่องบริจาคเงินตลอด ที่มักเรียกตังเองว่า "เปิดหมวก"

ผมคิดมาตลอดจนถึงปี 3 ว่า ลำคาญพวกแมร่งนี้ชิบหายเลย อะไรสักที คือบางทีกรูไม่อยากให้ไง ไม่ได้อยากฟังเพลงเมิงร้องเลย ร้องก็ไม่ใช่เพราะอะไรมากมาย พอเดินผ่านก็เอากล่องมาจ่อๆต้องให้มันอีก แถมถ้ามีคนรู้จักก็ถูกให้ไปเยอะอีก เดี๋ยวเสียหน้า เดี๋ยวให้น้อยแล้วมันขอเพิ่มก็ต้องให้เพิ่มไปอีก มีทางเดียวคือเดินไปทางอื่น ไม่ก็เดินห่างๆ ให้พ้นๆไป

ซึ่งในระหว่างนั้นก็มีทั้งเพื่อนทั้งรุ่นน้องที่ทำค่ายอาสาฯ ชวนไปทำกิจกรรมแบบนี้ตลอด (คงเห็นว่าผมเป็นเด็กสายค่ายเหมือนกัน) ผมก็บอกไม่เอาโว้ย ไปทำอะไรก็ไม่รู้ทำไมให้ลำบาก ขอสปอนเซอร์ไปดิ เสียเวลาชีวิตชิบหาย จนผมถูกอาร์ม (เพื่อนในรุ่น) ว่าตลอดว่า "อันนี้ค่ายอาสาฯน่ะครับชู เพราะมึงมันทำแต่ค่ายคนรวยไง มึงไม่ทำค่ายจนๆแบบกูมึงไม่รู้หลอก" เหี้ยยยอาร์มมม คำพูดมึงมันจี๊ดไปในใจจนจำได้ถึงทุกวันนี้

ตลอดเวลาอยู่มหาลัยมาผมทำค่ายเยอะน่ะ ปีนึงไม่ต่ำกว่า 2 ค่าย หลักๆก็คือ Robotic Camp CoE PSU กับ ค่ายของ สภาเด็กและเยาวชนเทศบาลเมืองคอหงส์ อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา ที่ผมเป็นประธานอยู่ ก็ทำมาเรื่อยๆทุกๆปี ส่วนใหญ่จะเป็นค่ายทางวิชาการและสิ่งแวดล้อม เลยค่อนข้างที่จะหาผู้สนับสนุนได้ง่าย ถ้าค่ายในนามภาคฯ ภาคฯก็จะออกส่วนใหญ่ให้และส่วนหนึ่งเก็บจากผู้เข้าค่าย หรือหาปอนเซอร์ร้านใหญ่ๆมาเพิ่มอีก (เช่นใน COE-COMCAMP22 ก็สปอนเซอร์จากหาดทิพย์แล้วก็เต่าเพชรคอมพิวเตอร์ ก็ได้รางวัลมาแจกเด็กเยอะมาก) ก็ทำให้งบพอที่จะจัด หรือค่ายของทางสภาเด็กฯเอง เทศบาลก็จะออกค่าใช้จ่ายให้ ทั้งหมด เอกชนพร้อมเข้าหา ก็สบายเรื่องงบ

จนพอมาอยู่ปี 4 ไฟล์บังคับต้องมาทำค่ายอาสาพัฒนาค่ายหนึ่ง (ซึ่งไม่เคยลองทำมาก่อน) ที่เรียกว่า "ค่าย #CoEทำดีเพื่อสังคม" เป็นค่ายที่พวกเรานักศึกษาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ จัดต่อๆกันมา จากรุ่นสุ่รุ่น โดยจะออกไปทำประโยชน์ให้สังคมอะไรก็ได้ อยู่ที่พวกเราวางแผน จนมาถึงรุ่นผมก็จัดการมาประชุมร่วมกัน ว่าจะไปพัฒนาและทำกิจกรรมในโรงเรียน โดยหัวใจที่สำคัญคือ ต้องหางบให้ได้มากที่สุดเพื่อซื้อของให้น้องๆและนำเงินมาซื้ออุปกรณ์พัฒนาโรงเรียน ยิ่งเราได้เงินมาเยอะเท่าไหร่ ก็จะได้ซื้อของและพัฒนาโรงเรียนให้ดีมากยิ่งขึ้นเท่านั้น

ก็มาถึงประชุมเรื่อยๆเรื่องงบ ผมก็ยังสนับสนุนตามทางเดิม คือของบประมาณจากหน่วยงานหรือเอกชน ง่ายไม่ต้อเหนื่อย จนมีคนเสนอในที่ประชุมว่า มีกิจกรรมเปิดหมวกหาเงินดีไหม? ทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าควรมี น่าจะได้งบมาเพิ่มบ้าง เอาก็เอาว่ะ จากนั้นวาดแผนกัน ทั้งสถานที่และวันที่จะไป ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ จะไปเปิดหมวกรับบริจาคกันในงานเกษตร ม.อ. ที่จะมาถึงพอดี ฝ่ายประสานงานก็รับเรื่องทำหนังสือส่งไปคณะเกษตร ว่าจะไปขอรับบริจาคในงานนี้

พอวันจริงมาถึง หน้าที่ผมก็ออกแบบป้ายและทำป้ายติดกล่องรับบริจาคอะไรเรียบร้อย ก็เอามาให้พวกรับหน้าที่เปิดหมวกไป เพื่อนก็เลยชวนๆไปด้วย เอาจริงๆผมไม่ได้อยู่หน้าที่นี้หลอก แต่ก็เอาว่ะ ไปก็ไป ไม่มีอะไรค่อยกลับ เดี๋ยวไม่ไปช่วย โดนเบียน โดนดราม่าอีก รุ่นนี้ตัวแม่ทั้งนั้น ฮาาา

พอไปถึง ก็เริ่มจัดการเปิดหมวกร้องเพลง เพื่อนก็ช่วยๆกันพยายามทำให้ดีที่สุด ไม่เปิดลำโพงดังจนรบกวนร้านข้างๆที่ทำมาหากิน ไม่ถือกล่องจ่อคนเดินผ่านไปมาเหมือนบังคับว่าเขาต้องให้ ใครไม่ให้ให้เราก็ยิ้มให้เสมอ เพื่อนๆใครเดินผ่านก็ทักเป็นธรรมเนียม แต่ก็ไม่ใช่บอกว่ามึงต้องให้น่ะ ใจเขาใจเรา นึกถึงเวลาเราโดน

พอค่ำๆงาน ACM แข่งเสร็จพอดี ก็แบ่งคนกลับภาคไปขนลูกโป่ง ACM มาแจกเด็กๆที่มาบริจาค กว่าจะเดินมาถึงที่จุดเราเปิดหมวก ระหว่างทางเด็กก็มาขอลูกโป่งไปเยอะล่ะ ฮาา พอเอามาตั้งไว้ก็ได้ผลดีแฮะ นอกจากเป็นพร๊อบเก๋ๆแล้ว เด็กๆเห็นแล้วอยากได้ก็ชี้ๆ พ่อแม่ก็มาบริจาคเงินเอาลุกโป่งไปให้ลุกถือน่ารักๆกัน ผมชอบภาพที่พ่อแม่ให้เงินลูกมาบริจาคมากนะ ผมว่าเป็นอะไรที่แมร่งโครตดีอ่ะ 

จนมาถึงจุดๆนึง จุดที่ยืนถือกล่องจนเหนื่อยล่ะ จุดที่คนอื่นก็เริ่มล้า มันแอบคิดในใจ ว่าน้องโรงเรียนที่เราไป เขาจะรู้ไหมว่าพวกพี่ๆ กว่าจะได้ตังค์แต่ล่ะบาทไปช่วยน้องมันลำบากแค่ไหน เขาจะรู้ไหมว่า ไอที่พี่เหนื่อยๆแบบนี้ พี่ทำเพื่อน้องน่ะเว้ย และเขาจะรู้ไหม ว่าคนมีน้ำใจที่จะช่วยเหลือเขามันมากแค่ไหน ทุกคนมาช่วยด้วยใจจริงๆ

ป้าขายน้ำผึ้งมะนาวฝั่งตรงข้าม แกใจดีมากตักใส่ถังน้ำใหญ่มาให้ตลอด เยื้องกันร้านแคปหมูก็ให้แค๊ปหมูมาทานอีกระหว่างเปิดหมวก เราก็เปิดหมวกไป ประชาสัมพันธ์ให้ร้านไปอีก ก็ฮากันไป แถมตอนจบก็เดินเรี่ยไรเงินจากแม่ค้าในงานก็ได้มาเยอะอีก ผลงานจากที่ทุกคนเหนื่อยกันมา ได้เงินมา 27000฿ มันคุ้มค่าจริงๆ ไม่ใช่เฉพาะตัวเงิน แต่ทุกๆอย่างที่เราได้มาวันนี้

จนตอนนี้ผมได้คำตอบล่ะครับ ว่าไอที่ไปแหกๆปากร้องเพลง ที่ในสายตาคนนิสัยแบบผมคิดว่า ไอพวกสร้างความรำคาญ ทำไปเพื่ออะไร ยอมเหนื่อยไปเพื่ออะไร เราเสียอะไรไปและได้อะไรกลับมาบ้าง หลังๆมา ถ้าเจอพวกเปิดหมวก ภาพตัวเองแมร่งมันลอยมาทุกที ก็พยายามบริจาคให้ไปตามกำลังตัวเองเท่าที่จะให้ได้ 5 บาท 10 บาท บ้างก็ว่ากันไป ไม่ได้รวยแต่ก็อยากให้บ้าง

จนตอนนี้อยากบอกอีกอาร์มว่า กูรู้แล้วความรู้สึกนี้มันเป็นไง ถ้ามีโอกาสจะพยายามลดค่ายคนรวย หันมาทำค่ายคนจนมากขึ้น โอเคน่ะ อย่าด่ากูอีก กูเจ็บ 555555

จากประสบการณ์เด็กหน้าคอมทำค่ายอาสาครั้งแรก