โปรดเข้า ใจคำว่า "เพื่อน" กันนิด ไม่ใช่ซ้ำเติมแต่คอยช่วยเหลือ

คือวันนี้อารมณ์เสียมากถึงมากที่สุด เจอแต่พวกเก่งแล้วเบ่งใส่คนอื่น
พอว่ากลับไป ก็อ้างว่า หวังดีที่พูดออกไป
คือเข้าใจว่าหวังดี แต่บางทีนายพูดแบบนี้ มันไม่เข้าหู เราคนฟังไม่ชอบเลยว่ะ
คนอื่นเขาก็มีหัวใจเหมือนกันน่ะ ไม่ใช่เก่งแล้วทำพี่ จะพูดจาถากถางกับคนอื่นอะไรก็ได้

"คำพูดทุกความสัมพันธ์ต้องการความจริงใจ
เหนื่อยกับการกระทำของบางคน
ที่ไม่สนใจความรู้สึกคนอื่นเลย"

สวัสดีปีใหม่ครับ 2557

     และแล้วเวลาก็ผ่านไปเร็วเสมอ ผ่านไปอีกปีแล้วสิน่ะ เริ่มต้นปีใหม่ก็ได้แต่หวังว่าจะมีชีวิตใหม่ ทิ้งนิสัยที่ไม่ดีได้เหมือนกับคนอื่นบ้าง  วันนี้ตื่นขึ้นมาก็ 4 โมงล่ะ เมื่อคืนดูหนังดึกไปหน่อย หนังสือยังไมได้อ่านเลย ==" ก็ถือวาระขึ้นปีใหม่ ไปบริจาคเงินซื้อโรงศพให้ศพไร้ญาติที่มูลนิธิมิตรภาพสามัคคี (ท่งเซียเซี่ยงตึ๊ง) หาดใหญ่ ซะหน่อย ถึงจำนวนเงินไม่มาก แต่ก็ให้ด้วยใจที่อยากทำบุญจริงๆ ถือว่าเป็นการทำบุญรับปีใหม่ล่ะกันครับ ก็เลยเอาบุญมาฝากกัน
     ในปีนี้พอมานั่งคิดดูๆ ยังไม่ได้ทำอะไรมากหรือเป็นชิ้นเป็นอันเลย แอบรู้สึกว่าเวลาชีวิตน้อยไปหรือเปล่า (แต่มันก็มีเท่ากับคนอื่นนิ แอ๊ะ!ยังงัย) หรือว่าเวลามันเยอะ เยอะจนใช้ชีวิตผลาญเล่นไปวันๆจนไม่รู้สึกว่ามันมีเท่านั้นเอง แน่ล่ะผมว่าอันนี้มากกว่า สิ่งที่ผมนึกขึ้นได้คือ ในปีที่แล้ว ผมได้ตั้งใจทวิตไว้ว่า สิ่งที่อยากทำในปีนี้ 2556 ผมมันมีอะไรบ้าง ก็ตามรูปเลยครับ

       ที่สุดแล้วผมก็ทำได้ไม่ถึงครึ่งนึงเลย ผมคงไม่บอกน่ะว่าข้อไหนบ้าง แต่ผมรู้สึกว่าผมเสียใจมาก เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมคิดจะทำ แต่ไม่ยอมทำ ผมรู้สึกเสียใจมากกว่าในสิ่งที่ทำแล้วมันพลาดซะอีก ถ้าเกิดว่าวันนึง วันที่ผมจะไม่มีโอกาสที่จะทำทั้งๆที่มีเวลาทำได้ ผมคงรู้สึกแย่มากๆ เผลอกดไปดูฉบับร่างที่เขียนค้างไว้มีตั้ง 6 เรื่อง เหอะๆ ไม่รู้วันไหนจะมีเวลาเขียนให้จบ หลังจากสอบ ถ้ามีอารมณ์ คงเขียนยาวๆ (ก็ได้แต่หวัง!!)

       บางครั้งชีวิตคนเราก็ไม่ได้ง่ายเสมอไป อาจมียากบ้าง มีง่ายบ้าง ก็ปะปนกันไป แต่สิ่งที่ที่ผมพยายามย้ำเตือนตัวเองเสมอในปีที่ผ่านมาคือ ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า และไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องคิดหน้าคิดหลังให้ดีที่สุด ถ้าทำพลาดไปหรือเลือกที่จะทำแล้ว ก็ต้องรับผลของมันให้ได้ ตรงแต่อย่าต่ำ สุดท้ายสิ่งที่ทำมันอาจทำให้ส่งผลให้คนไม่ชอบเราก็เป็นเรื่องธรรมดา (ถ้าไม่มีนี่ดิแปลก) ถ้าเลือกที่จะได้อย่างนึง แต่ถ้ามันมาพร้อมกับการที่เราต้องเสียอย่างนึง ก็ต้องยอมรับมันให้ได้ โลกอยู่ง่าย แต่การที่จะใช้ชีวิตอยู่บนโลกนี้ไม่ได้ง่ายครับ โลกนี้มันมีอะไรมากกว่าที่เราคาดไว้เสมอ และทุกๆอย่างถ้ามีความพยายามสามารถทำให้สำเร็จได้ ผมเชื่ออย่างนึงว่า ลิขิตฟ้า หรือจะสู้มานะตน

       สุดท้ายขอดราม่าหน่อย ยอมรับครับว่าช่วงนี้รู้สึกเบื่อกับชีวิตมาก  รู้สึกชีวิตมันขาดแรงบัลดานใจไปในหลายเรื่อง ผมรู้สึกท้อ  รู้สึกเหนื่อย  รู้สึว่าคนที่รักเราหวังกับเราไว้มาก  รู้สึกกลัวที่จะทำไม่ได้ตามที่หวัง   รู้สึกว่าชีวิตเดินไปในเส้นทางที่หาทางออกไม่ได้ กลัวว่าวันหนึ่งจะหมดพลังเท่านั้นเอง 

     จะปีใหม่แล้ว ผมก็ขออวยพรคนที่เข้ามาอ่าน Diary ของผมซะหน่อย ในปีใหม่ปีหน้านี้ก็ขอให้คุณมีความสุขมากๆ มีสุขภาพแข็งแรง คิดสิ่งใดก็ขอให้สมปราถณาทุกประการ ขอให้คุณมีสติในการใช้ชีวิตเสมอ และสิ่งหนึ่งที่ทุกคนต้องการคือ ขอให้คุณประสบความสำเร็จในชีวิตๆในทุกๆด้าน และสุดท้ายนี้ ก็ขอให้คนที่คุณรัก รักคุณมากๆ และอยู่กับคุณไปนานๆ สวัสดีปีใหม่ครับ 2557 :)

ปลาตะเพียน

        พอดีรื้อกระเป๋า บังเอิญเจอปลาตะเพียนตัวนี้ แล้วนึกถึงยายคนนึง แกจะนั่งขายปลาตะเพียนแบบนี้อยู่ที่ #จตุจักร ผมถามแกขายเท่าไหร่ แกบอกว่าตัวล่ะ 10 บาท ผมก็ยืนดูยายคนนี้ซักพัก ก็มีคนมาซื้อของแกเยอะน่ะ แต่ส่วนมากจะบริจาคซะมากกว่า ประมาณว่า ตัวล่ะร้อยก็มี สุดท้ายแล้วผมก็ช่วยซื้อยายไป 40 บาท ตามจริงกะจะบริจาคเฉยๆ แต่เห็นสวยดี เลยหยิบมาตัวนึง ผมว่ายายแกเทพมากน่ะ ที่ผมบริจาคตังให้แกเพราะคิดว่า ดูแล้วแกยังมีเรี่ยวแรงที่จะทำอะไรได้ ก็ทำมาขาย ถึงแกไม่ทำเอง แกเอามาขายเฉยๆ ผมก็รู้สึกว่าแกยังรู้จักทำมาหากิน ยังดีกว่า ขอทานบางคนดูยังแข็งแรงกว่ายายคนนี้อีก แตไม่คิดจะดิ้นรนทำอะไรเลย นอกจากนั่งพนมมือขอตังอย่างเดียว ดูแล้วเศร้าใจ ...

งานบายเนียร์…นั้นสำคัญฉไหน

       พอดีผมไปอ่านเจอบทความนึงของ khem9news.com  ซึ่งก็อดคิดไม่ได้ว่า มันตรงกับที่เป็นอยู่ของ วิศวฯ ม.อ.เลย แต่อีกใจนึงก็คิดว่า นึกว่าเป็นแต่ของเราเท่านั้น ที่จริงก็เป็นที่อื่นด้วยเหรอเนี่ย ลองอ่านกันดูครับ ถึงจะยาวไปหน่อย แต่มันก็ได้ข้อคิดอีกเยอะมาก

       "BYE NIOR มาจากคำว่า BYE SENIOR เป็นงานประเพณีน้อง พี่ งานหนึ่งในรั้วมหาวิทยาลัยนอกเหนือจากงาน “รับน้อง”และ “ขอบคุณ พี่” เป็นงานที่จัดขึ้นมาเพื่ออำลานักศึกษารุ่นพี่ที่สิ้นสุดการศึกษา ความสำคัญน่าจะอยู่ที่การทำให้นักศึกษาปีสุดท้ายได้หวนระลึกถึงชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยที่มีทั้งสุข เศร้า สำหรับงานนี้ก็ไม่น่าจะมีอะไรมากกว่าการกินเลี้ยงธรรมดาๆ ซึ่งมีการแสดงของแต่ละรุ่นและเปิดโอกาสให้รุ่นพี่ที่กำลังจะจบได้กล่าวคำอำลาอย่างเป็นทางการท่ามกลางบรรยากาศที่อบอุ่นเป็นกันเอง

         แต่ปัจจุบัน ได้เปลี่ยนวัตถุประสงค์ของงานนี้โดยไม่รู้ตัว มีการจัดงานอย่างอลังการ เช่าห้องจัดเลี้ยงในโรงแรมหรูหรามีระดับ ร้านเหล้า หรือผับบาร์ ทำให้งานนี้กลายเป็นเวทีประชันความงามไปโดยปริยาย หลายคนซื้อเสื้อผ้าใหม่ รองเท้าใหม่ ทำผมทรงใหม่โดยเฉพาะผู้หญิงที่แต่งตัวโป๊ นุ่งน้อย ห่มนิด เพื่องานนี้โดยเฉพาะ และยิ่งกว่านั้นบางคนถึงกับเข้าคอร์สลดความอ้วนเพื่อทำให้ตัวเองดูดี ไม่เป็นที่รังเกียจของคนในงาน ทั้งๆที่ในช่วงเวลาปกติไม่เคยคิดจะรักษาสุขภาพตัวเองเลย ทำไมเราต้องจัดงานเลี้ยงอย่างฟุ่มเฟือยเช่นนี้ งานเล็กๆก็น่าที่จะให้ความรู้สึกดีๆได้

          ถ้าการจัดงานรื่นเริงครั้งนี้เสียค่าใช้จ่ายแต่พอสมควร ไม่ใช่เอาเงินหลายหมื่น หลายแสน ที่เก็บจากรุ่นน้อง ซึ่งยังต้องแบมือของเงินผู้ปกครอง ซึ่งท่านให้เงินมาเพื่อการศึกษาเล่าเรียน และใช้จ่ายเฉพาะในสิ่งที่จำเป็นหรือเหมาะสม ไม่ใช่ให้เงินมาถลุงเล่นกันเช่นนี้ และที่สำคัญคือฐานะทางบ้านของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน บางคนก็ไม่รู้สึกเสียดายกับเงินจำนวนนี้ที่ต้องจ่ายไป บางคนถึงกับนำเงินส่วนที่เขาออมไว้เพื่อซื้อสิ่งที่จำเป็นในชีวิตมาใช้ในงานครั้งนี้ เพียงเพื่อที่ตัวเองจะได้มีส่วนร่วมกับ “เพื่อน”เพื่อที่จะลดช่องว่างทางสังคม

          ซึ่งเงินจำนวนนั้นสามารถทำอะไรให้เกิดประโยชน์ได้มากมาย และอย่าลืมว่าวัตถุประสงค์ของงานบายเนียร์นั้น จัดขึ้นเพื่ออำลารุ่นพี่ไม่ใช่การประชันความงาม"

ACM-ICPC Asia Regional Programming Contest 2012

           และแล้วความใฝ่ฝันหนึ่งที่อยากทำในชีวิต คือ เข้าประกวดแข่งขันการเขียนโปรแกรม (ดันโชคดี ได้แข่งระดับเอเชีย อิอิ) เพราะอยากจะรู้ว่าความรู้สึกจะเป็นยังไงบ้าง เห็นเขาแข่งๆเนี่ย น่าจะมีคนเทพๆทั้งนั้น อยากไปอยู่ดงเทพ 5555 และแล้วก็มีโอกาสล่องลอยคลานเข้ามาในชีวิตผม โดยไอตั้วกับไอเคน มันจะลงแข่งแต่สมาชิกขาดไปคนนึง ก็เลยหาๆสรุปมาลงตัวที่ผม เป็นอะไรที่โอเคน่ะ เกรียนยกทีม 5555 แต่ก็นั่นแหล่ะน่ะ ไอเราไม่เคยลงแข่งอะไรแบบงี้เลย เขียนโปรแกรมก็ไม่ใช่เวิกที จะลงก็ไม่รู้จะไปรอดรึป่่าว นี่ระดับเอเชีย ถ้าไม่ได้อะไร ขายหน้าแบบโกอินเตอร์เลยน่ะ =="

             มี Dr. Bill Pocher (ICPC executive director), Dr. Jeff Donahoo (ICPC deputy executive director), Dr. C. J. Hwang (ICPC Asia Director) และ Ms. Brenda Chow (IBM representative) จากสหรัฐอเมริกาและแคนาดา คนสำคัญระดับโลกมาพิธีเปิดด้วย

บรรยากาศภายในห้องแข่ง

บรรยากาศภายในห้องโค๊ช

              มีทีมเข้าร่วมการแข่งขัน 65 ทีม จากมหาวิทยาลัยต่างชาติ 34 ทีม จาก 6 ประเทศ มีไต้หวัน(2) จีน(6) มาเลย์เซีย(7) สิงคโปร์(7) ฮ่องกง(5) และเวียดนาม (7) และยังมีทีมจากมหาวิทยาลัยต่างๆ ในไทย อีก 31 ทีม ได้แก่ ม.มหิดล (2) ม.เกษตรศาสตร์ (2) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย (9) ม.เทคโนโลยีราชมงคล ศรีวิชัย (4) และ ม.อ. ภูเก็ต (4) และ ม.อ. หาดใหญ่ 10 ทีม 

              เพื่อนๆอาจจะสงสัยว่าแข่งโปรแกรมอะไรแบบนี้ไปเกี่ยวอะไรกับลูกโป่ง คือ ถ้าทีมไหน Solve ได้ 1 ข้อก็จะได้ลูกโป่งมาหนึ่งลูกมาปักเก๋ๆโชว์พาว์แบบว่า ข้อนี้อ่ะเหรอ กุแก้ได้แล้ว ชิวๆอ่ะร่ะ อิอิ (แอบขู่เพื่อนเล็กน้อย) แล้วก็ระดับความยากของโจทย์ก็จะแตกต่างกันไปตามสีของลูกโป่งด้วย โจทย์ก็จะมี 10 ข้อ Problem A-J ทุกข้อเป็นโจทย์ Eng หมด อ๊ากกก (พาดิกเข้าได้ ใครไม่เทพ แต่นั่งแปลกันปวดตับแน่) ยาวประมาณหนึ่งหน้าครึ่ง Orz (รอบเอเชียโจทย์ยากหน่อย) จะมี Sample Input กับ Sample Output ให้ เกือบทั้งหมดจะเป็นโจทย์คณิตศาสตร์ ที่ต้องเขียน algorithm solve ให้ออก เครื่องที่เขียนจะเป็น Ubuntu ลง Editors: vi/vim, gvim, xemacs, gedit, kate ภาษาที่เขียนได้ก็จะมี Java/C/C++/C (ผมแอบถามเพื่อนมาล่ะ เขาบอกว่าต้องเขียนกับ C++ มันจะเร็วสุด ) IDE ที่มีก็ Eclipse/Netbeans/Anjuta ให้ได้เลือกใช้

แล้วก็ได้ลงแข่งแบบเอาฮา แต่ก็โชคดี อย่างน้อยได้ลูกโป่ง 1 ตั้งหนึ่งลูกอยู่ TT (ถึงกะใช้คำว่า"ตั้ง") 

แอบเนียนขอลูกโป่งเพื่อนมา 5555 สีขาวคืออยากสุด ไม่มีใครได้เลย

             และแล้วสุดท้ายก็ปิดท้าย Party ประกาศรางวัลที่หาดแก้วรีสอร์ท ไม่มีทีมจากประเทศไทยติด 1-7 เลย แอบเสียใจ แต่ก็ยังดี ทีมจากจุฬาได้ที่ 17 TT

                 บังเอิญว่าตอนกลับ ได้มีโอกาศขึ้นรถร่วมกับทีมที่ได้ที่7 ทีม DiscreteMath ซึ่งมาจาก Vietnam จาก University of Engineering and Technology  ไอเราก็น่ะ อยากรู้ว่าทำไมมันถึงได้เก่งจังฟร่ะ ก็เลยพูดอิ้งเม่งเลยมีอะไรถามหมด (แบบงูๆปลาๆนี่แหล่ะ) คำถามแรก What are you nick name ? เม่ง เขางงเบย สวนกลับมาว่า ประเทศจีนไม่มีชื่อเล่นกัน กำ TT เอาแล้วไงกุ (เป็นคนที่ 2 ในรูป ลืมชื่อแล้ว) จากนั้นเพื่อนๆก็รุมคำถามกันใหญ่ ว่าข้อนั้นทำไง แก้ไงบ้าง แต่คือสรุปได้ว่า ที่เก่งเพราะเขาเรียนวิชาที่เกียวกับ algorithm มาตั้งแต่ ป.6 Orz. (นึกในใจ กุเล่นกระเป่ากบอยู่อีกม้าง) จากนั้นก็คุยๆไปตามประสา

 ปล.ต้องขอบคุณภาคคอมฯที่ผมเรียน ที่ได้เป็นเจ้าภาพ ทำให้ลงแข่งได้ และทำให้ผมประหยัดตังค่าสมัครไป 4500 บาท อิอิ

21 ขวบบบ+3Com4Major2012

    กว่าจะได้มาเขียนวันเกิด อ๊ากก ปีนี้ไม่ว่างเลยจริงๆ ตามจริงก็พูดตรงๆเลยว่าทำงานจนลืมวันเกิด TT เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยน่ะเนี่ย ถ้าถามทำไมเหรอครับ เป็นเพราะต้องเตรียมงาน 3Com4Major ที่ภาคคอมเรา (CoE) เป็นเจ้าภาพ ผมต้องเตรียมงานเองหมดเพราะเป็นหัวหลักของงาน ทำเอาเหนื่อยเลย แต่มันก็คุ้มค่าแฮะ เป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวเองเป็นอย่างดีเลย ก็เลยเอาภาพมาฝากให้ชมกันน

   

ปล.3Com4Major2012 นี้ต้องขอขอบคุณเพื่อนบางคนที่ลงเรือลำเดียวกันแล้วพายไปถึงฝั่งด้วยกัน ถึงมันจะไม่ได้ดีมากที่สุด แต่มันก็ทำให้รู้ว่าถึงคนในเรือจะน้อยลง แต่สุดท้ายถ้าเรามุ่งมั่นและตั้งใจ มันก็ไปถึงฝั่งจนได้ ถึงจะช้าหน่อยก็ตาม
ปล.ของคุณเพื่อนๆที่มาเม้นวันเกิดด้วยคับ :D
Thx.SMS จอย+อาร์ม(แก่) Thx.Twitter.พี่เอ็ม
ThxFB. Arm Patiphat, Nattawee Puengbankoh,อนุกูล ชูติการ,BooKz Kawin,Fareeda Butlam ,Nattaporn Suttishe,Chainarong Chamchanta ,June Supanun,LuciferKza Lastbreathe,ธัชภูมิ ชูสง่า,Nakarn Ice,Vongola Porshe,ผัดไท กุ้งสด ,บิวจิ โซมัช ,BoSs Gag,Pui Nongnut,Kwan Nutnicha,Krit Jantana,นริศราวัลณ์ แก้วนพรัตน์ ,Ekanit Zow Sunsuwan,PangPoon Supawinee Maknuan ,ชิตพล ชุมภูทอง,Woragorn Kheawjeen ,รัฐพงศ์ ยงตระกูล,G'Kibzii Chalala,Gear Na Kub ,MooJin จิ่นจิ๊น,Momay Mvsk,Momay Mvsk,Benzii Hernandez,KlonGtip Suthunya Panich,KlonGtip Suthunya Panich,Toto'z Snow,Um Anusornpakdee,ชนกภัทร เตชะวันโต ,Spencer Anniie Octera ,Sivakorn Phuksapakdeewong,Channarong Pachuenjai ,Gunniiez de Rossi,Phiphu New,Natnaree Eardprapan,Natnaree Eardprapan,Bank Bryant,Wanthalee Chaowanawuth,Khrongkhwan Thammatinna ,Janyaporn Panmueng,Pongcharoen Saraveg,Apisit Daowieng,Kridtanai Chantanaluck,Nowwy Siyanon,Tor Boonnum ,Gunz Apostophy ,MmRefresh Lowsi,Palm Sakarin,Palm Sakarin,หลินฮุ้ย Atisup ,ดับเบิ้ลยู ยูที ,Dezeed Vaseflower ,GuLp Intelligence,อามมี่ นายเหมืองทอง,หวู จื้อทาว,Best Trirat,ตอ เต้ย ตุ๊ย นุ๊ย ,Rakpracha Intania G E ,Nattarat Octera Gayapun,Pol Classic,Ann Kanjapat,Pattanachai Sotarat,Satjawat Krodtem ,อย่าลังแกคนที่ไม่มีคัย ด้วยคำว่ารัก ,Tong' Single ,นัสรุลเลาะห์ เจ๊ะยะหลี ,Nattapong Sansern,Amonrat Nokrurak,Tanon Sirisuk ,Piyapong Thongpang,Tatpon Dad-Moo Phioondee,Kiratik Pt TsRaito,Kiratik Pt TsRaito ,Sopon Phiphatthanamaitree ,Poldet Assanangkornchai ,Smart Chong Bua,อัจฉรา รัตนจรณะ ,Tor Chp,จุ๊บ ปา จุ๊บ ,Porplatagom Sitaphong,Chanit Mechanical ,Kamolwan Mook Sangthong,Kittiphan Benz ,Nita Chitmanee,Plaisawat At TrippleTong ,Plaisawat At TrippleTong ,โลมาน้อย หมูตอน,Bas BlackHeart,Paremwadee Yanwhicharaporn,ป่อ ป๊อ,Memory OfFrequency ,Ton Tirapalika,ชน-บุรี หาดใหญ่ ,NangRai Paey ,Pinky'z Pedigree,Baitong Haruethaiworakul ,Nan Patamaporn,A-Ru Kub ,A-Ru Kub ,BlizzeraaTlz Destroyslayer,Daisy Day,Teerajet Chumrunworakiat,Thanwa Nooploy,Wanmai Srisuwanno ,ประสาสน์ แก่นกระจ่าง,Suttirak Thongngom ,Suttirak Thongngom ,Queenzii Lluvia,Partya Sitaphong,Nattapol Rattanajinda,Kaew Phuket,Phueng Nattida Kaewmak ,ระยะเย็นชา เกิด ขึ้นมาไม่รู้ตัว ,Kachin Pathomponpitak,Mechuk Muk Tanya,Onuma Onrutee,Onuma Onrutee,Josh Loso,Pang Care,Aom Amm,Supanatarm Tonpisan,Jang AveSp,Kuang Ronnakrit,Ext PleuG'z,Sumethat Sawitchako,Nutalways Pazzo,Areeyo Yungist,Kat Rusnee Buena,ลูกเกดดด เด็กหญิงเชื่อคนง่ายดายยย,ปลาทู นึ่ง,Cinteraz Toon,Channarong Pachuenjai,อยู่อาน แซ่สี่,Happy Time,LeLo Yuiiz,Kanoknard Seawpakorn,วรากร วิเศษสินธุ์,Rakjang Narak,ธนพร ส่งศรี,Kiat Pheng-in,Nathapoj Prommul,Nawakan Ubon,อีฟ คร๊าบบ,ปิยวัฒน์ มณีนวล,OAo Alaiz,Sippaphas Swaroj,Rambo Boo,Rambo Boo