วันพฤหัสบดีที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

ผ่านเลยไป...

              ตลอดหกเดือนที่ผ่านมา มีเรื่องราวมากมายในเกิดขึ้นในชีวิตผมเหลือเกิน มากเกินจนที่จะบรรยายหมด ทั้งทุกข์ สุข เศร้า และดราม่า  มีเพื่อนคนนึงถามผมว่า ทำไมช่วงนี้ไม่มาบล็อคเลย  รอนานแล้วน่ะ  เข้ามาอ่านทีไรแล้วแล้วสนุก  โครตชอบแนวการเขียนที่ผมเขียนในลักษณะนี้มาก  ผมตอบเขาไปว่า  เรื่องราวในชีวิตบางครั้ง มันก็ควรเป็นอดีตที่น่าจดจำของเราเพียงคนเดียว เรื่องบางเรื่องคนอื่นอาจมองไม่มีค่า แต่สำหรับผมอาจเป็นทั้งโลกของผมเลยก็ได้  และผมเชื่อว่าผมจะไม่ลืมอดีตครั้งนั้นได้เลย ถ้ามันเป็นสิ่งที่ผมอยากจะจำมัน มันจะยังคงเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของผม  แต่สิ่งหนึ่งสิ่งใดก็คือ "เวลา" และ "อารมณ์"

           
Birthday for 20 years.

      ไม่คิดว่าวันคล้ายวันเกิดปีนี้จะมีความสุขมากปีนึงเลย  มีเพื่อนๆมาแสดงความยินดีมากมาย แต่สิ่งที่เสียดายมากคือ โน็ตที่เพื่อนเขียนให้  กลับหายซะงั้น ขอสารภาพตรงๆ อาจขยำทิ้งไปตอนจัดกระเป๋าเงินใหม่ ไม่ทันได้สังเกต แต่ยังๆงก็ขอบคุณมากจริงๆ รักเพื่อนๆทุกคนมาก :)







            บ่อยครั้งที่ผมเห็นเพื่อนทะเลาะกัน  ไม่เข้าใจกัน  ก็รู้สึกไม่สบายใจทุกที ยิ่งอยู่ในเหตุการณ์ด้วย  ยิ่งไม่สบายใจมากขึ้นไปอีก บางครั้งก็อยากเข้าไปเคียร์  บางครั้งก็อยากอยู่เฉยๆ  เพราะสิ่งที่ผมรู้คือ ไม่ว่าจะถามฝ่ายไหนก็จะได้ยินคำเกรียนๆมาเสมอ    "มึงไม่เป็นกู มึงไม่รู้หรอก" "มันอ่ะผิด กูไม่ผิด ถ้าจะให้หายโกรธ บอกมันให้มาขอโทษกู"  เพื่อนถามผมว่า  "มันทะเลาะกันแล้วเมิงไปกี่ยวรัยด้วยว่ะ เดี๋ยวมันจัดการมันเองแหล่ะ" ผมสวนกลับไปว่า "กุรู้ในความคิดมึงอ่ะจะด่าว่ากุเสือก เออใช่กูยอมรับว่ะ แต่กูขอทำหน้าที่เพื่อนที่ดีที่สุดก่อนไม่ได้เหรอว่ะ  จะเป็นยังไงต่อจากนี้ ก็เรื่องของตัวมันเองล่ะ"  ไปๆมาๆ ไอคนที่มาถามผมดันผมโกรธผมเฉย ว่าที่พูดไป ไปว่ามันอีกล่ะ เห้อออ ชีวิตคนเรา...

            สุดท้ายล่ะ ไปเจอสเตตัสของน้องคนนึง อ่านแล้วกินใจมาก ซึ่งไม่เข้ากับเรื่องด้านบนเลย 555 แต่อยากให้ได้อ่านกัน  :)   "เมื่อกี้ไปซื้อส้มตำไก่ย่าง ในขณะที่กำลังรอพ่อค้าย่างไก่ แม่ค้าก็หันกลับไปถักเปียให้กับลูกสาวตัวน้อยที่พึ่งกลับจาก รร. เสร็จแล้วก็บอกเด็กน้อยว่า"ไปอ่านหนังสือทำการบ้านนะลูก"เด็กน้อยจับผมที่แม่ถักให้แล้วยิ้มอย่างดีใจ พร้อมกับพาเป้ของเธอเข้าบ้านไป^^ผมยืนดูไปก็ยิ้มไป วามสุขมันไม่จำเป็นต้องรวยต้องมีเงินล้นฟ้า แต่หาแผ่นดินอยู่ไม่ได้ แต่เป็นชีวิตเรียบง่ายที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความสุจริต ^_^ " Credit: PH.Suwanmanee

ปล.มันค้างอยู่ในฉบับร่างมานานโข ลืมกดโพส =="