วันจันทร์ที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2553

ชีวิตปิดเทอม [ Episode1 ]

วันนี้ก็ได้กลับบ้านซะที  หลังจากที่เหนื่อยจากการเรียน  การเที่ยว  การย้ายห้อง  ฯลฯ  แต่ก็มาคิดอีกทีจะกลับทัมมัยหว่า  วันนี้นี้แล้วที่เราจะผ่าพันคุดนิ  เฮ่ย  นรกใกล้เคลือบคลานเข้ามาอีกแหล่ะ  ยังจำภาพเหตุการณ์วันแรกที่เราผ่าซี่แรกได้เลย  มันเป็นช่วงเวลาที่โหดร้ายมาก  ต้องนอนทนเจ็บอยู่บ้านตั้งหลายวัน  เป็นอารัยที่เซ็งมาก  อดเที่ยว  อดกินนู่กินนี่ที่อยากทุกอย่าง  แต่มันก้อดีที่ทำให้ผอมได้ลงไป  (นิสนึง อิอิ)
                หลังจากที่กลับบ้านไปมีตังติดตัวกลับพันสอง  พอถึงบ้านเหลือสองร้อยกว่าบาท  โอ้แม่จ้าวว  จ่ายอารัยไปนักหนาเนี่ย  พอมาคิดๆดู  โห  มีแต่เรื่องไรสาระทั้งนั้น  มีของฝากปู่กะย่าเอง  ส่วนของพ่อกะแม่  ดันทำหล่นระหว่างขับรถซะอีก  เปงอารัยที่ซวยมากจิงๆ  เฮ่ย  ช่วงนี้ไม่รู้เปงรัย  จ่ายวันนึงไม่ต่ำกว่าสองร้อยตลอด  มีแต่ตังค์ออกไม่มีตังค์เข้าเลย  พอมาคิดๆดูก้อสงสารพ่อแม่  อุส่าหาเงินให้มาใช้  แต่ดันใช้ไม่มีประโยชน์  จะขอเพิ่มก้อไม่กล้า  (ซึ่งได้อยู่แระ) เพราะกลัวะถูกถามว่าตังไปใช้อะไรหมด  เฮ่ยย  วัยรุ่นเซงง
                ก้อดีใจมากที่ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันในครอบครัวหลังจากห่างหายไปเนิ่นนานเพราะไม่ได้กลับบ้านเลย  ก้อเปงอารัยที่แอบดีจัยอยู่ลึกๆ  หุหุ  แต่ก้อไม่ได้กินข้าว  กินกับข้าวเล่นซะมากกว่า  อิอิ  เพราะก่อนกลับบ้าน  ไอดอกดิวมันพาไปกินส้มตำชายทะเล  แพงก้อแพงแถมคิดตังค์ให้ก้อผิด  ถ้าไม่ขอดูบิลคงไม่รู้นะเนี่ย  คงจะเสียค่าโง่ไปอีกหลายบาท  แล้วต่อด้วยพาไปเลี้ยงสเวนเซ่นอีก  เฮ่ยย  เบื่อโครตๆชีวิตอาทิดนึงกินไม่ต่ำกว่าสามครั้ง   รู้แระทัมมัยน้ำหนักขึ้น 
พรุ่งนี้ตอนเช้ามีนัดกะแม่ไปเดินซื้อของในห้องซะหน่อย  อุส่าชวนพ่อให้ไปด้วยกัน  แต่พ่อบอกไม่ได้ไปหรอกเพราะติดทำงาน  แต่ยังงัยก้อจะลากไปให้ได้  หึหึ  ส่วนตอนเย็นก้อมีนัดกะไอยายอาร์มแล้วก้อชะม้อย  (ไม่รู้กลับมายัง)  ไปเล่น  ฟิสเน็ทด้วยกันนน
                มีเพลงๆหนึ่ง  ฟังแล้วเพราะมาก  อยากให้ทุกคนได้ฟังกานน
 
ปล1.  อ่านบล็อกไอบูม  เม่ง  เพ้อถึงสาวคนใหม่มันได้อีกว่ะ  เน่าโครตๆ   บ้าไปป่าว
ปล2.  อ่านบล็อกไอเบญ  เมิงจะเศร้าไปไหนว่ะ  กุล่ะสงสารแทนๆ
ปล3.   เกรดออกวันที่  29  ต.ค.  อย่าลืมดูกานล่ะ
ปล4.  ปิดเทอมแล้วมันเงียบๆ  คิดถึงเพื่อนๆจัง  ไม่ได้เจอหน้ากันเลย  นึกถึงเวลาไปลั๊นล้าไหนด้วยกัน
ปล5.  คิดถึงก้อโทรมา  ห้ามยิง  ห้ามส่งฉุกเฉินมา  เพราะกรุล่ะเบื่อโทรกลับแระ  ตังเริ่มไม่มีจะโทรกลับแล้ว
ปล.6  พรุ่งนี้ขึ้นเขียงผ่าฟันคุดซี่สุดท้ายยย  แงๆ
ปล7.  มึงจะ  ปล.  เยอะไปไหน  งงกะตัวเอง

วันพุธที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2553

@ โรงพยาบาลทันตกรรม


      มีเรื่องหลายๆเรื่องมากมายผ่านเข้ามาในชีวิต  แม้ว่าการเรียนปิดเทอมมันจะจบไปแระ  แต่ชีวิตและปัญหาต่างๆมากมายก็ไม่เคยจะจบตาม  ตอนนี้ก็รอไอบูมมันผ่าพันครุด  โครตนานเลย  กว่าจะได้เข้าก้อนาน  ผ่าก้อนาน  ตอนนี้เขียนอยู่ 2 ทุ่มกว่าแระ ยังผ่าไม่เสร็จเลย  ไม่รู้จาอารัยกันนักกานหนา  นิชคุณละเซ็ง
      ตอนนี้การบ้านการเมืองก็ไม่รู้เป็นอารัยไปหมด  คัยท้องกะคัย  ได้กะคัยเป็นเรื่องที่ฮอตที่สุด  แล้วยังไปเกี่ยวกะการเมืออีก  กุละปวดหัว  ตามมาด้วย  ดาราสาวแย่งสามีดาราอีกคนนึง  เป็นข่าวคลิปเสียงด่าหลุดกันมากมาย  สังคมมันต่ำลงขนาดนี้เลยเหรอ  ดาราน่าจะเป็นแบบอย่างที่ดีแแก่ประชาน  แต่กลับทำตัวต่ำกว่าอีก  เป็นข่าวไม่เว้นแต่ล่ะวัน  ล่าสุดพึ่งเดินร้านหนังสือ  เห็นปกหนังสือก็อตซิบ  ภาพหลุดดาราดูปาก  ลิ้นเลีย  นวยเนียกันอย่างดูดดื่ม  โห  สงสารเด็กๆที่ยืนดูกันจัง  มี่ตัวอย่างแบบนี้  รู้ว่ามันเป็นสิทธิส่วนบุคคล  แต่คุณเป็นคนของสังคมมันควรทำอย่างนี้เหรอ
      ขอพูดหน่อยเหอะ  เบื่อผู้หญิงบางคนมาก  ที่ไม่รู้อารัยจิง  แฟนขอบอกเลิกแต่ดันมาพาล  ว่าเลิกกันเพราะคนอื่น  นิสียเหี้ยมากว่ะผู้หญิงแบบนี้  เลิกเหอะเราเชียเลย  ทั้งที่ก่อนหน้าอุส่าช่วยให้กลับมารีเทิน  ในที่สุดสิ่งที่ได้ล่ะคืออารัย  ช่างมันเหอะ
      ในที่สุดไอบูมมันก้ออกมาซะที  ค่อยมาอัพไดอารี่ใหม่ บ๊ะบายๆ

วันศุกร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2553

อ่านหนังสือ [ หรือป่าว?? ] ลงทะเบียนเรียนแสนสาหัส

          ในวันที่เซ็งๆกับการสอบ  แล้วยังต้องมาเจอกับฝนที่ตกหนักอีก  ชีวิตมันจะแย่ไปไหนอีก  เมื่อไหร่น่ะ  จะสอบจะเสร็จซะที  เฮ่ย  ชีวิตน่ะชีวิต  นี่แหล่ะอยากจะเรียนนักกะไอวิศวะ  แล้วงัย  มานั่งเครียส  นั่งเกรียน  นั่งเซ็งอยู่  เบื่อมากกกถึงมากกกที่สุดดดด  หึหึ
          กะว่าจะเข้ามาห้องสมุด   แต่ดันไม่มีหนังสือให้กุซักเล่ม  มันจะยืมอารัยกันนักกันหนา  แต่ก็โชคเข้าข้างก็งี้แหล่ะน่ะ  คนหน้าตาดีๆๆ  ดีน่ะที่เราไปยืนรอกิ๊กอยู่ที่เคาเตอร์ยืมคืน  อิอิ  ก็เลยได้มาเล่มนึง  แอบคิดในใจ  มันจะคืนทัมมัยว่ะ  เดี๋ยวสอบนิไม่เอาไปอ่านเหรอ  มันเทพหรือมันด็อปแล้วว่ะ  แต่ก็มีเสียงดังแว่วๆมาในสมอง  แล้วมึงไปเสือกอารัยกะมันว่ะ  มันคืนให้มึงมีอ่านก้อดีเท่าไหร่แล้ว  อื้ม  ก็ถูกของมัน  ขอบคุณจิงๆๆ ซาบซึ้งๆๆ  ถ้าไม่แคร์สังคมกะจะร้องหน้าเค้าเตอร์แล้วเนี่ยย เป็นพระคุณอย่างสูงอย่างสูง
         สอบในเทอม 2 ก้อจะน้อยลงง  แต่มันก็ยังมากอยู่ดีอ่ะแหล่ะ  ขนาดด็อปไป 2 ก้อมี  สอบพีแพร วันที่ 5  สอบเค็มวันที่  8  แมนเอ็นวันที่  10  ดรออิ่งวันที่  11  โอ้แม่จ้าววว  ขนาดด็อปไป 2 อารัยมันจะเยอะขนาดนี้เนี่ย เฮ่ยยย  นิชคุณละเซ็ง
          ส่วนตารางเรียนเทอม  2  ก้ออย่าพูดเรย  อัดแน่ซะ 22 หน่วยกิจ  มีเวลาให้กุหายใจบ้างป่าวเนี่ย มีมาให้ 18  ลงตัวช่วย 2 ก้อเต็มแย้วว  แต่กว่าจะได้ลงนี่ดิ  อุส่านั่งรอเซฟเวอร์เปิดตั้งแต่  8  โมงครึ่ง  กว่าจะลงได้  เม่ง  ปาเอา  5  โมง  นั่งรอแต่หน้าคอมปวดหัวมาก  อุส่าเปิดเซฟตั้ง  13  ไม่ได้ช่วยอารัยเลย  อย่าบอกน่ะว่ามหาลัยติด 1 ใน 5 ของประเทศ  อายเค้าว่ะ  เด็กเค้าจะลงเรียนกันชาตินี้น่ะไม่ใช่ชาติหน้าน่ะ  เงินท่จ่ายค่าเทอมไปไม่ช่วยอารัยเลยเหรอ  ห่วยมากถึงมากที่สุดด  ทำอารมเสียมากก

        
         เข้าเพสวันนี้ไปสุดเจอกับเพลงๆนึง น่ารักมากกชอบๆ มาจากเพสอีต้นมะพร้าว(ดอก)  นั่นแหล่ะ  เอามาให้ฟังกานด้วยๆๆ


        ผ้าที่ส่งซักเอากลับมา  ก็เปียกฝนหมอเฮ่ยยย   หิวข้าวเว้ยยย เมื่อไหร่ฝนจะหยุดตกซะทีว่ะ....
        ปล.กะว่าพรุ่งนี้จากลับบ้าน  จะได้กลับป่าวเนี่ยยหรือว่าต้องมีงานอารัยเข้าอีก  คอยดูกานนน  ขอแต่ว่าอย่าให้ฝนตกก้อล่ะกาน  สุดท้าย  รักทุกคน  จุ๊ฟๆ